بخش دوم/رمز تحول و توبه ماندگار پیرغلام امام حسین (ع)/ ماجرای قبری که رسول ترک را منقلب کرد
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۷۷۳۹۴۴
یکی از شبهای محرم به حسینیه میرود اما مردم او را از هیئت امام حسین (ع) بیرون میکنند. رسول با تمام قلدریای که داشت سرش را پایین میاندازد و بیرون میآید. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از مداحان و پیرغلامان هیئت امام حسین (ع) که سرنوشتی عجیب و درس آموز دارد، رسول دادخواه خیابانی نام دارد که به رسول ترک معروف است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
خبرگزاری تسنیم در گفتگو با محمدحسین سیفاللهی نویسنده کتاب زندگینامه «رسول ترک، آزادشده امام حسین علیهالسلام» به مرور بخش های جالب و پندآموزی از زندگی این پیرغلام امام حسین علیه السلام پرداخته است.
تولد دوباره
تولد دوباره مداح امام حسین علیه السلام مشهور به رسول ترک چگونه اتفاق افتاد؟
نقطه آغاز زندگی و تحول رسول با یک خواب شکل گرفت. اگرچه تفاوتهایی در نقلقولها وجود دارد ولی همه کسانی که رسول را میشناختند بر این موضوع تأکید داشتند که رؤیای صادقه دیده شده جرقه تحول او بوده. بیشک خوابی که حاج رسول را متحول کرد یک حقیقت بود که بار معنوی سنگینی پشت آن بود.
آن زمان که مرحوم شیخ حسین کبیر ماجرای توبه حاج رسول را نقل میکرد، یک انرژی خاصی در مجلس ساطع میشد. بر اساس نقل بزرگان مؤمن و متدین، سالها پیش جوانی شرور و غافل در محدوده بازار تهران زندگی میکرد. از آنجا که آذریزبان بود، بین تهرانیها با اسم رسول ترک شهرت داشت. رسول جوانی لات، قلدر و لاابالی بود که هنوز همه پلهای پشت سر خود را خراب نکرده بود؛ جوانی که هنوز به بخشی از ارزشهای پدر و مادرش که در کودکی یادش داده بودند پایبند بود. جوانی که شاید در طول عمر خود حتی یکبار این قاعده معروف را نشنیده بود که «اخذ البعض خیر من ترک الکل» ولی در عمل به این قاعده التزام داشت؛ قاعدهای که میگوید آدمی که فقط یک درصد ادب دارد و به درصدی از ارزشهای دینی پایبند است، با آدمی که صد درصد بیادب شده و به هیچکدام از ارزشهای دینی پایبند نیست خیلی فرق دارد.
خاطرات کاسبان قدیمی تهران از رسول ترک/ چگونه زندگی پیرغلام امام حسین (ع) با عشق مولایش تغییر کرد؟چگونه امام زمان (عج) پس از قرنها از قاتلان امام حسین(ع) انتقام میگیرد؟تأثیر غذای هیئت بر مادر و کودک/ جلسات روضه، مهد تربیت دینی کودک و نوجوان است
تقید به شرکت در هیئت امام حسین علیه السلام
رسول ترک هم با همه شرارتهایی که داشت، در ماه محرم مقید به شرکت در مجلس امام حسین علیهالسلام بود.
بله. در یکی از شبهای ماه محرم به حسینیه آذریزبانان میرود اما اهالی حسینیه او را از محفل امام حسین علیه السلام بیرون میکنند. رسول با تمام قلدریای که داشت سرش را پایین میاندازد و بیرون میآید.
او از آن شب در این فکر بود در جلساتی حاضر شود که کسی او را نشناسد. بعدها نیز یکی از توصیههای مکررش به دوستان این بود که گاهی در جلسات ساده و بی حاشیه حضور داشته باشید که کسی شما را نشناسد.
هنوز هوا کامل روشن نشده بود که مسئول هیئت، به خانه رسول میرود و از او طلب بخشش میکند و میخواهد شبهای بعد در جلسه حضور داشته باشد. وقتی سرپرست هیئت قصد خداحافظی از رسول را دارد، رسول جلوی او را میگیرد و از او درخواست میکند بگوید چرا به این زودی نظرش عوض شده.
مسئول هیئت بهناچار ماجرا را برای او تعریف میکند و میگوید دیشب با تصمیم من، تو را از محفل امام حسین علیهالسلام بیرون کردند اما همین دیشب رؤیایی دیدم که در صحرای کربلا هستم و بهسوی خیمههای امام حسین حرکت میکنم. وقتی به خیمهها نزدیک شدم دیدم سگی در حال نگهبانی از خیمههاست. میخواستم جلوتر بروم که ناگهان نگاهم به سر و کله آن سگ افتاد. شوکه شدم. بدنم میلرزید چراکه سر و کله آن حیوان صورت تو بود.
همان لحظه آتشی به جان رسول میافتد و بهشدت به هم میریزد. حاج رسول از آن پس خلق و خوی انسانی پیدا میکند و نام خود را در لیست عاشقان اهلبیت علیهمالسلام ثبت میکند.
رمز توبه ماندگار
شاید برای برخی سؤال باشد که چگونه ممکن است یک فرد جاهل مانند رسول ترک به یکباره با یک خواب حالش تغییر کند و از توبهکنندگان شود؟ رمز توبه ماندگار او همین اتفاق بود؟
در جواب این پرسش باید گفت بسیاری از علمای اخلاق میگویند کافی است هر آدمی در طول عمرش یک عمل پسندیده و خیرخواهانه انجام دهد و مورد پسند حقتعالی قرار بگیرد. اگر بخواهند بدون معطلی سرنوشت زندگی او را تغییر میدهند.
نمیدانیم آن شب چه اتفاقی افتاده ولی همین نقلقولها نشان میدهند با آنکه رسول ترک فردی قلدر و کلهشق بود و ترس و واهمه از شخصی برای او معنا و مفهومی نداشته اما وقتی از مجلس امام حسین علیهالسلام بیرونش میکنند و جلوی جمع او را میشکنند، نشان میدهد حرمت و احترام برای امام حسین قائل بوده. شاید همین موضوع سبب پسندیده شدن حاج رسول نزد حقتعالی باشد.
گویا او بعد از توبه همیشه در همه محافل امام حسین علیهالسلام حضور داشت؟
درست است. حاج رسول ارتباط خوبی با اهل علم پیدا کرده بود و منبرهای واعظان دلسوخته و حسینی همچون مرحوم حاج شیخ رضا سراج و مرحوم شیخ محمود نجفی را از دست نمیداد.
او دوستی خوبی با نماز پیدا کرده بود؛ بهطوریکه بسیاری از دوستانش هم از جهت کیفی و هم از جهت کمی بر نمازهای او تأکید داشتند. به گفته دوستانش، حاج رسول در مساجد و هر جای مناسبی که اقتضا میکرد بیکار نمینشست و نمازهای مستحبی و نماز قضا میخواند.
حاج محمد سنقری یکی دیگر از دوستان رسول ترک بیان میکرد: «سفرهای زیادی به کربلا و عتبات عالیات داشتم اما چند باری با حاج رسول در کربلا همسفر بودم. او سر و کارش فقط با حرم بود. در این دوران رسول را اغلب در دو حالت میدیدم: یا در حال گریه کردن بود یا در حال نماز خواندن. البته سفرهای زیادی به کربلا و عتبات عالیات داشته. ضمن اینکه رسول ترک زیاد به سوریه و زیارت حضرت زینب سلامالله علیها مشرف میشد؛ بهگونهای که در آنجا با بعضی از جوانان شیعه آن منطقه آنقدر رفیق شده بود و همیشه با آنها به حرم حضرت زینب مشرف میشدند.»
یکی از دوستان رسول نقل میکرد: «رسول ترک یکبار همراه همان شیعیان سوریه به بیابانهای جنوب سوریه میروند و مسیر کاروان اسرای کربلا را که از آنجا عبور کرده بودند با پای پیاده طی میکنند و روضه میخوانند.»
خلق و خویش بعد از توبه چه تغییری کرد؟
حاج رسول دادخواه پس از آنکه توفیق توبه پیدا کرد، خلق و خوی انسانی سراسر وجودش را فراگرفته بود. او نسبت به نیازمندان خیرخواه بود. کسب و کار مناسبی داشت اما چیزی را برای خودش نگه نمیداشت و همه درآمدش را به فامیل، دوستان و نیازمندان میبخشید. حتی در روزهای پایانی عمرش تنها مغازهاش را به شاگردش که از اهالی رشت بود بخشید.
قبری که رسول را متحول کرد
ماجرای قبری که رسول را متحول کرد، چه بود؟
یکی از روزهای سرد پاییز بود. حاج رسول همراه یکسری از دوستانش برای خاکسپاری مادر حاج حسین فرشی یکی از نوحهخوانان تهران به قم رفته بودند. قبرکن، قبری را مهیا کرده بود. آن قبر در گوشهای از قبرستان در کنار دیوارهای مقبرهها قرار داشت. از آنجا که زیر ناودان بود حاج حسین با دفن مادرش در آن مخالفت میکند.
رسول ترک با مشاهده آن قبر به یکباره حالش منقلب و متغیر میشود. آن قبر رسول ترک را بهشدت خیره و مبهوت کرده بود. بعضی از حضار بهطور کامل متوجه حیرت و شگفتی او شده بودند. قبر دیگری حفر کردند و همه کنار آن جمع شدند ولی بهخوبی پیدا بود که رسول همچنان همه حواسش پیش قبر اول است.
حاج سید احمد تقویان که در آن روز در آنجا حضور داشت، میگوید: «آن روز من و بسیاری از کسانی که در آنجا حضور داشتیم متوجه شدیم که حاج رسول حالت عادی ندارد. او درحالیکه تند به همان قبر اول نگاه میانداخت بهشدت به فکر فرورفته بود.
من که کنار حاج رسول ایستاده بودم میدیدم او هرچند لحظه یکبار بهسوی آن قبر خیره میشد و زیر لب و با حالتی خاص میگفت: لا اله الا الله، لا اله الا الله... آن روز برای من بسیار عجیب و غیرعادی بود که چرا حاج رسول به این اندازه نسبت به آن قبر حساسیت پیدا کرده اما به هیچوجه نمیتوانستم علت آن را حدس بزنم. روزها و هفتههای زیادی نگذشت که حاج رسول بیمار شد و از دنیا رفت و جنازهاش درست در همان قبری که او را به خود جلب کرده بود به خاک سپرده شد.»
روزهای آخر عمرش چگونه گذشت؟ کسی از نزدیکانش خاطرهای از آن روزها دارد؟
حاج رسول ترک مدتها در بستر بیماری بود و روز به روز حالش بدتر میشد. بعضی از دوستان و کسانی که با او آشنایی و رفاقتی داشتند، برای عیادت به خانهاش میآمدند در یکی از آن روزها حاج ابراهیم سلمانی با عدهای به عیادت رسول ترک رفته بودند. آنها از رسول پرسیده بودند حالت چطور است؟ رسول گفته بود: «الحمدالله... فقط از خدا میخواهم مرگ را بر من مبارک کند.»
حاج ابراهیم سلمانی پرسیده بود حاج رسول! در چه حالتی مرگ مبارک خواهد بود؟ رسول ترک جواب داده بود: «مرگ موقعی برای من مبارک خواهد شد که قبل از اینکه حضرت عزرائیل تشریف بیاورد، مولایم امام حسین علیهالسلام بر سر بالینم حاضر شود.»
آقایم آمد...
آن طور که گفته شده حاج اکبر ناظم، پیرغلام امام حسین علیهالسلام، در شب وفات رسول ترک در کنار او بوده است.
بله. روزهای نخست زمستان بود. درست شب نهم دیماه 1339 مطابق با شب پانزدهم رجب 1380 هجری قمری از راه رسید. آن شب خانه رسول ترک در خلوت و خاموشی بود. تنها کسی که بالای سر رسول حضور داشت حاج اکبر ناظم بود. درد دلها و گفتوگوهای زیادی آن شب بین آن دو عاشق اهلبیت رد و بدل شد.
در آن لحظات هرازگاهی رسول ترک رو به حاج اکبر ناظم میکرد و با همان لهجه غلیظ و زیبای ترکی به او میگفت: «قبرستان منتظر من است و من منتظر آقا هستم.» حاج اکبر با شنیدن این جملهها یقین پیدا کرده بود که رسول رفتنی شده.
در آن آخرین لحظات حاج اکبر ناظم شاهد و ناظر بوده که ناگهان یک وجد و خوشحالی برای رسول ترک حاصل میشود. او با شور و حالی زائدالوصف صدایش را بلند میکند و به زبان ترکی میگوید: «آقام گلدی آقام گلدی»(آقایم آمد، آقایم آمد) و سپس بلافاصله و با آغوشی باز جان را به جانآفرین تسلیم میکند.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: ماه محرم مداحان اهل بیت هیئت امام حسین ع ماه محرم مداحان اهل بیت هیئت امام حسین ع امام حسین علیه السلام پیرغلام امام حسین حاج اکبر ناظم امام حسین ع پیدا کرده رسول ترک حاج رسول آن روز آن قبر یک بار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۷۳۹۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امام صادق(ع) چگونه جان امام بعد از خود را محافظت کردند؟
به گزارش خبرنگار جماران، بیست و پنجم شوال سال 148 قمری مصادف است با سالروز شهادت امام صادق علیه السلام، رئیس مکتب شیعه. دوران 34 ساله امامت آن حضرت مصادف بود با پایان عصر امویان و آغاز عباسیان. هر چند که این تغییر سلسله به لحاظ فعالیت های علمی شرایط خوبی را برای امام صادق علیه السلام فراهم آورده بود تا جایی که ایشان شاگردان بسیاری را تربیت کردند اما به لحاظ سیاسی در شرایطی می زیستند که حتی نمی توانستند وصی و امام بعد از خود را معرفی کنند از این رو با سیاست مدبرانه خود به گونه ای وصیت کردند تا جان وصی حقیقی خود (امام کاظم علیه السلام) را از خطر گزند منصور دوانیقی حفظ کنند، در این رابطه نظر شما را به حدیث زیر جلب می کنیم:
ابو ایوب نحوی می گوید: منصور در نیمه های شب مرا طلبید، به نزدش رفتم، دیدم روی کرسی (صندلی) نشسته و شمعی در برابرش است و نامه ای در دست دارد وقتی که بر او سلام کردم، نامه را به طرف من انداخت و گریه می کرد به من گفت: این نامه محمد بن سلیمان (والی مدینه) است که در آن خبر داده جعفر بن محمد علیهما السلام وفات کرده آنگاه سه بار گفت: انا لله و انا الیه راجعون. در کجا مانند جعفر (امام جعفر صادق علیه السلام) یافت می شود؟ سپس به من گفت: بنویس:
من آغاز نامه را نوشتم، گفت: (برای محمد بن سلیمان) بنویس، اگر او (امام صادق) به شخص معینی وصیت کرده است، او را احضار کن و گردنش را بزن.
(نامه را نوشتم و به سوی مدینه فرستاده شد.)
پاسخ نامه آمد و در آن نوشته شده بود: جعفر بن محمد علیهما السلام به پنج نفر وصیت کرده است که عبارتند از:
منصور دوانیقی 2. محمد بن سلیمان (والی مدینه) 3. عبدالله (یکی از پسرانش) 4. حمیده (مادر امام کاظم) 5. موسی علیه السلام (1)
در حقیقت وصی امام صادق علیه السلام همان موسی بن جعفر علیهما السلام بود ولی آن حضرت با این سیاست خواست جان وصی خود را حفظ کند. با توجه به اینکه عدم صلاحیت آن چهار نفر دیگر از نظر شیعیان روشن بود.
مطابق بعضی از روایات، منصور دوانیقی پس از دریافت جواب نامه گفت: مالی الی قتل هولاء سبیل من راهی به کشتن همه این پنج نفر ندارم.(2)
1. اصول کافی؛ ج 1، ص 310
2. اعلام الوری، ص 290
برشی از کتاب نگاهی بر زندگی امام صادق علیه السلام، ص 140-141